Leksyka związana z mówieniem w listach emigracyjnych Joachima Lelewela pisanych do przyjaciół i znajomych
Słowa kluczowe
Abstrakt
Przedmiotem obserwacji uczyniono leksykę odnoszącą się do zjawisk mowy i mówienia, która występuje w korespondencji, jaką Joachim Lelewel – uczony-polityk – prowadził na emigracji w latach 1831-1860 we Francji (m.in. Paryżu, La Grange, Tours) i Belgii (Brukseli). Stanowi ona bogaty zbiór 1496 listów pisanych w języku polskim (1423), francuskim (65) i niemieckim (8), które zebrała i wydała w pięciu tomach Helena Więckowska. Celem opracowania jest 1) wskazanie repertuaru słownictwa związanego z mówieniem w subidiolekcie potocznym Lelewela, 2) uporządkowanie ekscerptów w obrębie pola leksykalno-semantycznego związanego z procesem mowy i sytuacją mówienia, 3) ustalenie, które wyrazy mogły mieć charakter indywidualizmów. Analiza leksykograficzna odwołuje się do źródeł obejmujących słownictwo doby nowopolskiej. Wyekscerpowane z listów emigracyjnych Joachima Lelewela pisanych do przyjaciół i znajomych słownictwo z komponentem ‘komunikować ustnie’ liczy 226 jednostek leksykalnych.
Bibliografia
Adamiszyn Z., Kategoria potoczności w polskich pracach językoznawczych, [w:] Język potoczny jako przedmiot badań językoznawczych, red. S. Gajda, Z. Adamiszyn, Opole 1991.
[Google Scholar]
Adamiszyn Z., O sposobach i przyczynach powstawania derywatów okazjonalnych w potocznym akcie mowy, „Socjolingwistyka” 1991, XI.
[Google Scholar]
Chojak J., Semantyka i składnia czasowników oznaczających reakcje słowne, Warszawa 2006.
[Google Scholar]
Kałkowska A., Struktura składniowa listu, Wrocław 1982.
[Google Scholar]
Kierkowicz M., „Verba dicendi” w „Sprawie chędogiej” i „Rozmyślaniu przemyskim”, „Kwartalnik Językoznawczy” 2011, 1 (5).
[Google Scholar]
Kleszczowa K., Verba dicendi w historii języka polskiego. Zmiany znaczeń, Katowice 1989.
[Google Scholar]
Kładoczny P., Co łączy i dzieli nazwy odgłosów zwierząt i ludzi?, „Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies” 2020, nr 6.
[Google Scholar]
Kładoczny P., Semantyka nazw dźwięków w języku polskim, t. 1-2, Łask 2012.
[Google Scholar]
Kozarzewska E., Czasowniki mówienia we współczesnym języku polskim. Studium semantyczno-składniowe, Warszawa 1990.
[Google Scholar]
Kozłowska A., O stylistycznym zróżnicowaniu idiolektu (na przykładzie tekstów Karola Wojtyły – Jana Pawła II), [w:] Odmiany stylowe polszczyzny dawniej i dziś, red. U. Sokólska, Białystok 2011.
[Google Scholar]
Kwapień E., Zmiany znaczeniowe wybranych czasowników mówienia zanikających w dobie nowopolskiej, „Poznańskie Spotkania Językoznawcze. Poznań Linguistic Forum” 2016, 32.
[Google Scholar]
Maćkiewicz J., Jak mówimy o mówieniu, czyli językowy model komunikacji werbalnej, „Język a Kultura” 2008, t. 20.
[Google Scholar]
Marcjanik M., Czasowniki modalno-kauzatywne we współczesnej polszczyźnie. Analiza łączliwości czasowników, oznaczających rozkaz, prośbę, namowę, zakaz, pozwolenie, Zielona Góra 1980.
[Google Scholar]
Markowski A., Kategoria potoczności w języku i opisie języka, [w:] Język a kultura, red. J. Anusiewicz i F. Nieckula, t. 5, Wrocław 1992.
[Google Scholar]
Mączyński M., O czasownikach onomatopeicznych oznaczających mówienie, „Język Polski” 1984, LXIV.
[Google Scholar]
Reszka J., Predykaty mówienia implikujące pojęcie zła w języku polskim, Kraków 2001.
[Google Scholar]
Sędziak H., Nazwy mówienia w „Przedwiośniu” Stefana Żeromskiego, „Białostockie Archiwum Językowe” 2001, nr 1.
[Google Scholar]
Warchala J., Kategoria potoczności w języku, Katowice 2003.
[Google Scholar]
Podgląd
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Kategorie
Prawa autorskie & Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (a). Co do zasady – autorzy, niebędący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, zachowują prawa autorskie, w tym prawa wydawnicze do artykułów, bez żadnych ograniczeń.
Prawa autorskie (b). Co do zasady – autorzy, będący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, nie zachowują praw autorskich, w tym praw wydawniczych do artykułów. W takich przypadkach właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Zielonogórski.
