„Kochom swoje wioske, bom sie w ni rodzieła...”. Wilkowsko-świętokrzysko-kielecka poezja Kaśki spod Łysicy w świetle refleksji językoznawczokulturologicznych
Słowa kluczowe
Abstrakt
Tekst dotyczy poezji niepiśmiennej, pochodzącej z Wilkowa na Ziemi Świętokrzysko-Kieleckiej, Kaśki spod Łysicy – Katarzyny Zaborowskiej. Lingwistyczno-kulturologiczną refleksją objęte zostały utrwalone w poszczególnych lirykach, charakterystyczne dla tego obszaru, onimy (toponimy, mikrotoponimy, oronimy, antroponimy), apelatywy oraz wyróżniki gwarowo-dialektalne. Wnikliwa interpretacja owych uzupełniających się elementów umożliwiła ustalenie cech specyficznych dla idiolektu zapomnianej dziś, tworzącej w „gwarze macierzy” poetki.
Bibliografia
LITERATURA CYTOWANA
Bartmiński J., Ludowy styl artystyczny, [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. II, Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Warszawa 2001.
[Google Scholar]
Breza E., Region a kultura i literatura ogólnopolska, [w:] Bliżej regionu i ucznia, red. E. Breza, Gdańsk 1993.
[Google Scholar]
Cygan S., Stan Badań nad gwarami kieleckimi, [w:] Tradycja badań dialektologicznych w Polsce, red. H. Sędziak, Olsztyn 1997.
[Google Scholar]
Czapliński K. K., Sanktuaria w Polsce, Katowice 2001. Czerwiński T., Kapliczki i krzyże przydrożne w Polsce, Warszawa 2012.
[Google Scholar]
Dubisz S., Karaś H., Kolis N., Dialekty i gwary polskie. Leksykon, Warszawa 1995.
[Google Scholar]
Glinka T., Piasecki, Polska. 60 wycieczek. Najpiękniejsze miejsca, Poznań 2004.
[Google Scholar]
Ilustrowany atlas przyrody świata, Bielsko-Biała 2009.
[Google Scholar]
Kawalec W., Kielecczyzna. Rozwój gospodarczy regionu, Warszawa 1972.
[Google Scholar]
Lizisowa M. T., Archaiczne właściwości składniowe gwary świętokrzyskiej w wierszach Katarzyny Zaborowskiej, Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie. Prace językoznawcze IX, Kraków 1997.
[Google Scholar]
Mika S., Społeczne podstawy zachowania, Psychologia, red. T. Tomaszewski, Warszawa 1982.
[Google Scholar]
Mlekodaj A., Gwara podhalańska jako język poezji, [w:] Góry i góralszczyzna w dziejach i kulturze pogranicza polsko-słowackiego (Podhale, Spisz, Orawa, Gorce, Pieniny). Literatura i język, red. M. Madejowa, A. Mlekodaj, K. Sikora, Nowy Targ 2005.
[Google Scholar]
Nowa encyklopedia powszechna PWN, t. 3, Warszawa 1995. Nowa encyklopedia powszechna PWN, t. 6, Warszawa 1996.
[Google Scholar]
Odezwa do wszystkich poetów chłopskich naszego kraju, „Związek Chłopski” 1905 nr 5. Pomianowska W., Posłowie, [w:] K. Zaborowska, o ojczyznę troska, Warszawa 1978.
[Google Scholar]
Pomianowska W., Wprowadzenie, [w:] K. Zaborowska, o ojczyznę troska, Warszawa 1978.
[Google Scholar]
Rzetelska-Feleszko E., Rola nazw własnych dla samoidentyfikacji mniejszości narodowych i etnicznych (na przykładzie Kaszub i Łużyc), [w:] Języki mniejszości i języki regionalne, red. E. Wrocławska, J. Zieniukowa, Warszawa 2003.
[Google Scholar]
Siewak-Sojka Z., Najpiękniejsze miejsca. Polska. Wyprawa w najpiękniejsze zakątki Polski, Bielsko-Biała 2009.
[Google Scholar]
Sulima R. , Głos tradycji, Warszawa 2001.
[Google Scholar]
Tomaszewski T., Człowiek i otoczenie, [w:] Psychologia, red. T. Tomaszewski, Warszawa 1982.
[Google Scholar]
Tomaszewski T., Pojęcie świadomości, [w:] Psychologia, red. T. Tomaszewski, Warszawa 1982.
[Google Scholar]
Węgorowska K., Językowe świadectwa kultury i obyczajowości Kresów Północno-Wschodnich utrwalone we wspomnieniach ich byłych mieszkańców, Zielona Góra 2004.
[Google Scholar]
Zgama B., Językowy obraz Babiej Góry w poezji wybranych poetów orawskich, [w:] Góry i góralszczyzna w dziejach i kulturze pogranicza polsko-słowackiego (Podhale, Spisz, Orawa, Gorce, Pieniny). Literatura i język, red. M. Madejowa, A. Mlekodaj, K. Sikora, Nowy Targ 2005.
[Google Scholar]
Zych P., Vargas W., Bestiariusz słowiański. Rzecz o skrzatach, wodnikach i rusałkach, Olszanica 2012.
[Google Scholar]
Żeromski S., Puszcza jodłowa, Warszawa 1973.
[Google Scholar]
Żeromski S., Snobizm i postęp, Warszawa-Kraków 1929.
[Google Scholar]
Podgląd
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Kategorie
Prawa autorskie & Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (a). Co do zasady – autorzy, niebędący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, zachowują prawa autorskie, w tym prawa wydawnicze do artykułów, bez żadnych ograniczeń.
Prawa autorskie (b). Co do zasady – autorzy, będący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, nie zachowują praw autorskich, w tym praw wydawniczych do artykułów. W takich przypadkach właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Zielonogórski.
