O poezji współczesnego poety z perspektywy baroku

Tadeusz Linkner

doi:10.34768/fp2021a12

Autor

Tadeusz Linkner Uniwersytet Gdański
https://orcid.org/0000-0001-8521-2771 Tadeusz Linkner

DOI: https://doi.org/10.34768/fp2021a12

Słowa kluczowe

śmierć • vanitas • oksymoron • koncept • Stanisław Gostkowski

Abstrakt

Stanisław Gostkowski, współczesny poeta, autor siedmiu tomików, zmarł w roku 2000. Nie należał do Nowej Fali ani do Nowej Prywatności. Cenił wiersze Tymoteusza Karpowicza. W artykule piszę o pierwszym tomiku Nie chowajcie mnie żyjącego i czwartym Śmierć ma słodki zapach. Gostkowski pisał o śmierci, ale dla życia. W swojej poezji bardzo często eksponował barokową ideę vanitas. W szkicu zaprezentowano interpretację z perspektywy baroku.

Liczba wyświetleń

2024

Dane do pobrania nie są jeszcze dostępne.

Biogram autora

Tadeusz Linkner, Uniwersytet Gdański

Urodzony 29 stycznia 1949 r. w Chojnicach, profesor nauk humanistycznych, pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego (doktorat 1982, habilitacja 1993, profesor tytularny 2004, profesor zwyczajny 2007). Zajmuje się historią literatury Młodej Polski, mitologią słowiańską w literaturze, literaturą regionalną Kaszub i Kociewia, edytorstwem, krytyką literacką. Jest autorem, edytorem, redaktorem i współredaktorem blisko pięćdziesięciu książek, w tym piętnastu autorskich, jak chociażby Mitologia słowiańska w literaturze Młodej Polski (1991), Słowiańskie bogi i demony, Z rękopisu Bronisława Trentowskiego (1998, 2007, 2018), Zanim skończyło się maskaradą, Ze studiów nad twórczością Tadeusza Micińskiego (2003), Publicystyka Stanisława Przybyszewskiego w Wolnym Mieście Gdańsku (2015), (Za)poznawanie Żeromskiego (2017).

Bibliografia

Dalecki Z., „Kierunki” 1973, nr 41.
[Google Scholar]

Gostkowski S., Ja, król betonów, Alkoholik, „Autograf” 1995, nr 3; „Metafora” 1996, nr 25-26.
[Google Scholar]

Gostkowski S., nie chowajcie mnie żyjącego, Gdańsk 1974.
[Google Scholar]

Gostkowski S., Poświęcenie uczciwości, „Nowy Wyraz” 1973, nr 8, suplement.
[Google Scholar]

Gostkowski S., Razem, Wrocław 1974 (wyd. Klub Młodzieży Pracującej Piwnica Świdnicka; wstęp B. Kierc i M. Garbala).
[Google Scholar]

Hernas C., Barok, Warszawa 1972.
[Google Scholar]

Hernas C., Zarys rozwoju literatury barokowej, [w:] Polska XVII wieku. Państwo, społeczeństwo, kultura, red. J. Tazbir, Warszawa 1969.
[Google Scholar]

Jan Andrzej Morsztyn (Morstin), „Wybór poezji”, oprac. W. Weintraub, Wrocław 1988, BN I, nr 257.
[Google Scholar]

Król „betonów”. Poezje wybrane z aneksem korespondencji, przygotował do druku, oprac. i opatrzył komentarzami P. Smoliński, Warszawa 2020 (wyd. Anagram).
[Google Scholar]

Linkner T., Barokowość poezji Stanisława Gostkowskiego, „punkt. Almanach Gdańskich Środowisk Twórczych” 1978, nr 1.
[Google Scholar]

Maj B., W zenicie bólu, „Nowy Wyraz” 1980, nr 4.
[Google Scholar]

Matuszewski R., O poezji 1974: refleksje osobiste, „Odra” 1976, nr 1.
[Google Scholar]

Morsztyn H., „Światowa rozkosz”, wyd. A. Karpiński, Warszawa 1995 (Biblioteka Pisarzy Staropolskich, IBL, t. 1).
[Google Scholar]

Nagórska A., Sanktuarium rozpaczliwe, „Twórczość” 1999, nr 6.
[Google Scholar]

Nyczek T., Zbędny, umarły, żyję jeszcze, „Miesięcznik Literacki” 1979, nr 7.
[Google Scholar]

Sarbiewski M.K., Wykłady poetyki, przeł. S. Skimina, Wrocław 1958 (BPP B 5).
[Google Scholar]

Waśkiewicz A.K., Posłowie, [w:] S. Gostkowski, Z każdym dniem narasta lęk. Wiersze ostatnie, Gdańsk 2008.
[Google Scholar]