Publicystyka przebrana za literaturę
Słowa kluczowe
Abstrakt
Autor analizuje twórczość prozatorską współczesnych – z początku obecnego wieku – publicystów polskich (Andrzeja Horubały, Cezarego Michalskiego, Grzegorza Miecugowa, Bronisława Wildsteina i Rafała Ziemkiewicza), pytając, o ile jest ona przedłużeniem ich przekonań, kompleksów czy tylko technik publicystycznych. Odwołuje się do Ansgara Nünninga, analizującego współcześnie zadania literaturoznawstwa wobec zjawiska generowania światopoglądów przez prozatorskie gatunki literackie i odwrotnie – oddziaływania literackich „sposobów tworzenia świata” (ways of worldmaking) na rzeczywistość pozaliteracką. Prowadzi go to do podobnych, wcześniejszych intuicji badawczych Romana Ingardena (intencjonalność literatury) czy Paula Ricoeure’a (koła mimesis) i w konsekwencji do zauważalnego właśnie dzisiaj znoszenia różnic między literaturą a publicystyką. Konstatuje – znów za Nünningiem – „reintegracyjny dyskurs” tak rozumianej literatury i jej kontekstu kulturowego, pozostawiając ocenę tego zjawiska przyszłym badaczom.
Bibliografia
LITERATURA CYTOWANA
Borowy W., Szkoła krytyków, „Przegląd Współczesny” 1937, nr 2.
[Google Scholar]
Borowy W., Studia i szkice literackie, wybór i oprac. Z. Stefanowska, A. Paluchowski, Warszawa 1983, t. 2.
[Google Scholar]
Głowiński M., Powieść młodopolska, [w:] idem, Prace wybrane, Kraków 1997.
[Google Scholar]
Górski K., Poezja jako wyraz. Próba teorii poezji, Toruń 1946.
[Google Scholar]
Grochowski G., Tekstowe hybrydy. Literackość i jej pogranicza, Toruń 2014.
[Google Scholar]
Horodecka M., Kulturowa historia reportażu. Od uniwersalizmu do relatywizmu kulturowego, [w:] Kulturowa historia literatury, red. W. Bolecki, Warszawa 2015.
[Google Scholar]
Horubała A., Przesilenie, Warszawa 2010.
[Google Scholar]
Ingarden R., Formy poznawania dzieła literackiego, „Pamiętnik Literacki” 1936, R. XXXIII.
[Google Scholar]
Ingarden R., O dziele literackim, Warszawa 1960 (przekład M. Turowiczowej Das literarische Kunstwerk, Halle 1931).
[Google Scholar]
Ingarden R., O tak zwanej prawdzie w literaturze. Czy zdania twierdzące w dziele literackim są sądami sensu stricto?, „Przegląd Współczesny” 1937, nr 182.
[Google Scholar]
Ingarden R., Z teorii dzieła literackiego, [w:] idem, Problemy teorii literatury, Wrocław 1967.
[Google Scholar]
Ingarden R., O różnych rozumieniach prawdziwości w dziele sztuki, „Zagadnienia Literackie”, 1946, nr 1-2.
[Google Scholar]
Kołaczkowski S., Bilans estetyzmu, [w:] Stefana Kołaczkowskiego pisma wybrane, oprac. S. Pigoń, t. 1, Warszawa 1968.
[Google Scholar]
Michalski C., Gorsze światy, Lublin 2006.
[Google Scholar]
Miecugow G., Przypadek, Warszawa 2010.
[Google Scholar]
Miecznicka M., Nowatorska krytyka elit, „Dziennik”, 2 lipca 2008.
[Google Scholar]
Nunning A., Światy – światopoglądy – sposoby tworzenia światów. O wiedzy w literaturze i o zadaniu literaturoznawstwa, „Teksty Drugie” 2010, nr 3 (23).
[Google Scholar]
Okopień K., Ingarden, czyli świadomość niedofenomenologizowana, „Teksty Drugie” 1979, nr 1.
[Google Scholar]
Rymkiewicz J. M., Wieszanie, Warszawa 2007.
[Google Scholar]
Skwarczyńska S., Na marginesie dyskusji: dzieło literackie a charakter wyrażanych w nim sądów, [w:] eadem, Wstęp do nauki o literaturze, t. 1, cz. 1, Warszawa 1954.
[Google Scholar]
Sobolewska J., Publicystyka zamiast literatury, „Dziennik”, 2 lipca 2008.
[Google Scholar]
Tokarczuk O., Moment niedźwiedzia, Warszawa 2012.
[Google Scholar]
Ulicka D., Co nam zostało z fenomenologii? Roman Ingarden a rozwój teorii badań literackich (w Polsce i za granicą w latach 1980-2000), [w:] Sporne i bezsporne problemy współczesnej wiedzy o literaturze, red. W. Bolecki i R. Nycz, Warszawa 2002.
[Google Scholar]
Wildstein B., Dolina Nicości, Kraków 2008.
[Google Scholar]
Ziemkiewicz R. A., Żywina, Warszawa 2008.
[Google Scholar]
Podgląd
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Kategorie
Prawa autorskie & Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (a). Co do zasady – autorzy, niebędący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, zachowują prawa autorskie, w tym prawa wydawnicze do artykułów, bez żadnych ograniczeń.
Prawa autorskie (b). Co do zasady – autorzy, będący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, nie zachowują praw autorskich, w tym praw wydawniczych do artykułów. W takich przypadkach właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Zielonogórski.
